De bijdrage van gisteren ging over kwaliteit van leven en vooral over de vraag hoe moeilijk het is om te bepalen wat kwaliteit van leven is. Uiteindelijk kan iemand alleen zelf bepalen wat kwaliteit van leven is. Vandaag een heel andere kant van hetzelfde vraagstuk. Bill Zeller stierf vier dagen na Sam Galesloot, op 5 januari. Hij was een jaar ouder dan Sam. Het verschil was dat Bill een succesvol ICT-er was en als promovendus verbonden aan de universiteit van Princeton, een van de meest gerenommeerde universiteiten in de wereld. Een ander verschil was dat Zeller zelf een einde aan zijn leven maakte.
Zeller gold als ICT-whizkid. Hij had applicaties ontworpen als Graph Your Inbox een programma dat je gebruik van Gmail visualiseert, en myTunes waarmee je iTunes muziek van anderen kunt downloaden.
Bill Zeller was een man met een grote toekomst voor zich. Hij was geliefd op de universiteit. Toch leek dat voor hem niet voldoende om de “darkness”, zoals hij het noemt, te verdrijven. Je vraagt je af waarom Sam zich wel over zijn beperkingen heen wist te zetten en Bill de schaduwen uit het verleden niet achter zich wist te laten. Mentale weerbaarheid zal daar een belangrijke rol in spelen. Maar waarom is de een weerbaarder dan de ander? Helemaal kun je dat nooit vangen, denk ik. Maar er zijn twee grote verschillen tussen Sam en Bill.
Sam had een omgeving die hem steunde; mensen die hem lieten voelen dat ze van hem genoten. Bill had ook wel eens een vriendin, maar zijn ouders hadden hem op zijn 19e het huis uitgezet. En daarvoor was er in de basis – de eerste vier jaar - al zoveel mis gegaan dat hij mensen niet echt meer kon toelaten in zijn leven. Integendeel, hij vertelt juist, hoe de darkness die hij bijna als een persoon beschrijft hem steeds meer in zijn greep krijgt naarmate iemand echt dichter bij hem komt. Zoals hij er over schrijft is het bijna alsof de darkness hem (opnieuw) verkracht. En omgekeerd durft hij niemand meer te vertrouwen
Het andere verschil is communicatie. In het debat na afloop van de documentaire over Sam noemt Sam zelf het kunnen communiceren een van de belangrijkste zaken die het verschil maken tussen wel en geen kwaliteit van leven. Sam was volledig op communicatie ingesteld; hij genoot ervan. Bill had niet de fysieke beperkingen van Sam, maar kon of durfde met niemand te communiceren over wat hem werkelijk bezig hield. Het verraad dat hem als kind ten deel gevallen was maakte dat hij mensen per definitie wantrouwde: “I've told different people a lot of things, but I've never told anyone about what happened to me, ever, for obvious reasons. It took me a while to realize that no matter how close you are to someone or how much they claim to love you, people simply cannot keep secrets. I learned this a few years ago when I thought I was gay and told people. The more harmful the secret, the juicier the gossip and the more likely you are to be betrayed. People don't care about their word or what they've promised, they just do whatever the fuck they want and justify it later. It feels incredibly lonely to realize you can never share something with someone and have it be between just the two of you. I don't blame anyone in particular, I guess it's just how people are.”
Ook hulpverleners vertrouwt hij niet. Ze zitten in hun aantekeningen na te kijken wie je ook al weer bent of ze houden zich niet aan hun geheimhoudingsplicht. Hij is trouwens intelligent genoeg om te begrijpen dat het misschien ook wel voor een deel bij hem ligt en dat hij een probleem heeft om anderen te vertrouwen, maar tegelijk kan hij zich daar niet overheen zetten.
Voor mij maakten deze twee verhalen die ik kort achter elkaar hoorde duidelijk hoe moeilijk het is, te bepalen wat kwaliteit van leven is en hoe belangrijk het is daarbij niet uit te gaan van wat voor jou kwaliteit is. Het vraagt heel goed en onbevooroordeeld luisteren en (bij kleinere kinderen of mensen die wilsonbekwaam zijn) kijken naar hoe de persoon zijn of haar leven zelf ervaart. En wat ik uit het verhaal van Bill bovendien nog mee krijg is wat voor een belangrijke voorwaarde geheimhoudingsplicht is om je beroep te kunnen uitoefenen. Alleen in uiterste gevallen mag je die schenden.
Bill nodigt zijn lezers uit, zijn brief te verspreiden, zolang ze hem maar in zijn geheel ter beschikking stellen. Daarom hier de link naar zijn brief.
Verdere informatie:
www.seksueelgeweld.nl/ :
Een website voor slachtoffers van seksueel geweld en de mensen om hen heen. Doelstelling van deze site is het toegankelijk maken van hulp en lotgenotencontact
www.vsknederland.nl/ :
De site van de Vereniging tegen Seksuele Kindermishandeling binnen het gezin, familie en andere vertrouwensrelaties.
http://www.huiselijkgeweld.nl/dossiers/seksueel_kindermisbruik
Informatie voor professionals over seksueel misbruik van kinderen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten