Totaal aantal pageviews

zondag 11 september 2011

Helden van het sociaal werk (5): Mychal Judge

Eigenlijk klopt deze titel niet helemaal: Mychal Judge, slachtoffer nummer 0001 van de aanslagen van 9 september 2001, was geen social worker, maar een priester. Maar in de vorige aflevering van deze miniserie hebben we al gezien dat er historisch gezien nauwe banden zijn tussen de kerk en het sociaal werk. En zelfs nu nog kennen de opleidingen godsdienstpastoraal werk, sociaal-pedagogische hulpverlening en maatschappelijk werk en dienstverlening een gemeenschappelijke grondslag. Mychal Judge was geen priester die zich beperkte tot het lezen van missen en het toedienen van de sacramenten. Veel van zijn werk had raakvlakken met wat je straathoekwerk of outreachend maatschappelijk werk zou kunnen noemen.

De naam Mychal Judge is in Nederland misschien niet zo bekend. De foto waarop zijn lichaam wordt weggedragen door brandweermannen is echter een van de iconische afbeeldingen van 9/11 geworden, een foto die iedereen wel eens gezien heeft.


Mychal Judge was als aalmoezenier verbonden aan het brandweerkorps van New York. Toen in de ochtend van 11 september het alarm afging en de brandweerwagens uitrukten ging hij mee naar het World Trade Center. In de hal van de noordelijke toren was een commandocentrum ingericht waar hij hulp bood aan slachtoffers en bad voor de overledenen. Toen rond 10 uur de zuidelijke toren instortte, werd hij geraakt door brokstukken die de hal invlogen. Hoewel hij niet het eerste slachtoffer van de aanslagen was, was hij wel degene die het eerst geïdentificeerd werd; vandaar “victim nr. 0001”

Judge werd in 1933 geboren als Robert Emmett Judge,  zoon van Ierse immigranten. Zijn vader overleed aan een slopende ziekte toen Robert 6 jaar oud was. Op zijn 15e ging hij naar het seminarie en dertien jaar later werd hij priester in Washington. Hij trad toe tot de Franciscaner orde en veranderde zijn naam in Mychal. Rond 1971 raakte hij verslaafd aan de alcohol. In 1978 slaagde hij er, met hulp van de Alcoholists Anonymous, in om van de drank af te raken. De hulp aan mensen met alcoholproblemen bleef zijn bijzondere aandacht houden.

In 1992 werd hij aalmoezenier bij het brandweerkorps van New York. Hij bood hulp en steun, vaak ter plekke, aan slachtoffers van branden. Stervenden diende hij de laatste sacramenten toe en brandweermannen die traumatische gebeurtenissen hadden meegemaakt ving hij op. Vaak reed hij mee op de brandweerwagen.

Mychal Judge wordt vaak aangeduid als The Saint of 9/11. Hoewel dat typisch past bij het Amerikaanse patriottisme en bij de algemeen-menselijke behoefte aan heldendom bij zulke overweldigende rampen, werd hij ook bij leven al vaak als een heilige gezien. Typerend is het verhaal dat hij een bevriend echtpaar gevraagd had om een speciaal soort trui voor hem mee te brengen van hun vakantie in Ierland. Het vinden van die trui kostte nogal wat moeite en hij bleek bovendien niet goedkoop. Toen de man hem later vroeg waarom hij de trui nooit droeg, bekende hij schoorvoetend dat hij hem aan een zwerver gegeven had. Die had hem harder nodig.

Vermeldenswaard is verder nog dat het Congres in 2002 een wet aannam, de Mychal Judge Act, die bepaalde dat partners van politieagenten, brandweerlieden en andere “public safety officers” die tijdens de uitoefening van hun werk omgekomen waren, recht hadden op een overheidspensioen, ook als het ging om “same-sex couples”.  

Het verhaal van Mychal confronteert je met de vraag hoever je zelf bereid zou zijn te gaan in extreme situaties. Hij had heel gemakkelijk naar een veiliger plek kunnen gaan en had dat goed kunnen beredeneren door te stellen dat niemand iets aan hem zou hebben als hij dood was. Sterker nog: hij had helemaal niet mee hoeven gaan op de brandweerwagen. De meesten van ons zullen niet zo extreem op de proef gesteld worden, maar iedere hulpverlener kent wel situaties waarin hij in zekere zin moet kiezen tussen zichzelf en de cliënt.

Over Mychal Judge is in 2006 een documentaire gemaakt, met Ian McKellen als voice-over. De documentaire, die ongeveer 80 minuten duurt, geeft een beeld van zijn leven, maar is tevens een liefdesverklaring aan New York. Hij is in acht delen te zien op YouTube: zie onderstaande links.
















Geen opmerkingen:

Een reactie posten